Soms zijn er zo van die momenten waarop men opeens in het snuitje krijgt dat ik eigenlijk helemaal niet zo'n aangenaam persoon ben. Dan blijk ik ineens een zagevent te zijn die dag in, dag uit moeilijk doet over de kleinste onbenulligheden en die er sociaal onaangepaste ideeën op nahoudt. Ja hallo, hebt u eigenlijk een woord gelezen van wat ik allemaal schrijf? Kom nou!
Het probleem is, zoals zo vaak, dat ik altijd gelijk heb. Of nee, het probleem is eigenlijk dat men niet altijd aanvaardt dat ik gelijk heb, en dat ik niet aanvaard dat men dat niet aanvaardt. Maar is dat nu zo vreemd? Als iemand met u in gesprek is, en die persoon houdt bij hoog en bij laag vol dat a² = (1/b)² + c², terwijl u terecht beweert dat a² = b² + c², dan laat u dat onderwerp toch niet zomaar voorbijgaan? Neen, het is dan uw plicht om uw gesprekspartner vriendelijk doch aandringend knock out te slaan met argumenten tot hij toegeeft. Onwetendheid is één ding, maar moedwillige onwetendheid, dat is toch volstrekt onaanvaardbaar?
Het durft dus al eens gebeuren dat ik in een gesprek met iemand onenigheid heb over een bepaald punt. Maar zoals eerder aangestipt heb ik altijd gelijk. En ik wil niet rusten tot de persoon in kwestie zijn dwaling inziet. Dat komt er dus meestal op neer dat ik in een gesprek altijd het laatste woord wil hebben. Ben ik daarom een moeilijk mens? Als het antwoord daarop bevestigend is: het zij zo. Ik sta achter wat ik zeg en ben bereid mijn standpunten tot het uiterste te verdedigen. Als je het zo verwoordt, klinkt die eigenschap meteen een pak positiever, nee?
Een voorbeeld: de neger. Ja sorry, ik ga echt niet kleurling zeggen, of persoon van niet-Europese origine omdat dat politiek correct is en neger en zwarte kwetsend zijn. Politieke correctheid is voor jeanetten. Voor de laatste keer (alhoewel, waarschijnlijk niet, maar kom): in de jaren '50 en '60 was neger de politiek correcte term en zwarte een zware belediging. In de jaren '80 was het net andersom. Moet ik dan elke twintig jaar mijn vocabularium aanpassen omdat anderen zich ongemakkelijk voelen bij mijn woordgebruik? Kom nou! Daarbij, tot nader order studeer ik nog steeds geschiedenis. Ik leef in het verleden. Persoon van niet-Europese origine, steek een sigaar in uw gat en ga op 't Scheld' drijven. Trouwens, de meeste personen van niet-Europese origine die ik ken kunnen ermee lachen, dus waar maken die bange blanken zich druk om? Ether erop en verbranden, die parasiet.
Getekend,
Markus
Het probleem is, zoals zo vaak, dat ik altijd gelijk heb. Of nee, het probleem is eigenlijk dat men niet altijd aanvaardt dat ik gelijk heb, en dat ik niet aanvaard dat men dat niet aanvaardt. Maar is dat nu zo vreemd? Als iemand met u in gesprek is, en die persoon houdt bij hoog en bij laag vol dat a² = (1/b)² + c², terwijl u terecht beweert dat a² = b² + c², dan laat u dat onderwerp toch niet zomaar voorbijgaan? Neen, het is dan uw plicht om uw gesprekspartner vriendelijk doch aandringend knock out te slaan met argumenten tot hij toegeeft. Onwetendheid is één ding, maar moedwillige onwetendheid, dat is toch volstrekt onaanvaardbaar?
Het durft dus al eens gebeuren dat ik in een gesprek met iemand onenigheid heb over een bepaald punt. Maar zoals eerder aangestipt heb ik altijd gelijk. En ik wil niet rusten tot de persoon in kwestie zijn dwaling inziet. Dat komt er dus meestal op neer dat ik in een gesprek altijd het laatste woord wil hebben. Ben ik daarom een moeilijk mens? Als het antwoord daarop bevestigend is: het zij zo. Ik sta achter wat ik zeg en ben bereid mijn standpunten tot het uiterste te verdedigen. Als je het zo verwoordt, klinkt die eigenschap meteen een pak positiever, nee?
Een voorbeeld: de neger. Ja sorry, ik ga echt niet kleurling zeggen, of persoon van niet-Europese origine omdat dat politiek correct is en neger en zwarte kwetsend zijn. Politieke correctheid is voor jeanetten. Voor de laatste keer (alhoewel, waarschijnlijk niet, maar kom): in de jaren '50 en '60 was neger de politiek correcte term en zwarte een zware belediging. In de jaren '80 was het net andersom. Moet ik dan elke twintig jaar mijn vocabularium aanpassen omdat anderen zich ongemakkelijk voelen bij mijn woordgebruik? Kom nou! Daarbij, tot nader order studeer ik nog steeds geschiedenis. Ik leef in het verleden. Persoon van niet-Europese origine, steek een sigaar in uw gat en ga op 't Scheld' drijven. Trouwens, de meeste personen van niet-Europese origine die ik ken kunnen ermee lachen, dus waar maken die bange blanken zich druk om? Ether erop en verbranden, die parasiet.
Getekend,
Markus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten